ကက္ကင္း။
ပီတိျဖစ္လိုက္ရသည္ျဖစ္ျခင္း....။
ရင္ခုန္လိုက္ရသည္ျဖစ္ျခင္း....။
ေပ်ာ္လိုက္ၾကသည္ျဖစ္ျခင္း....။
လြန္ခဲ့သည့္ ( ၅ ) ႏွစ္ေက်ာ္...ႏွစ္သစ္ကူးရက္မ်ားႏွင့္ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာသည္မ်ား၏ မွတ္တိုင္မ်ား စိုက္ထူခဲ့ၾကသည့္ည....။
အကယ္ဒမီည။
ထိုေန႔...ထိုညမ်ားသည္ မိမိႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေတာ့။
ရုပ္ရွင္အႏုပညာေလာကႏွင့္ တဖက္သက္ ကြားရွင္းျပတ္စဲ ျပီးစီးခဲ့သည္မွာ ( ၂ ) ႏွစ္ေက်ာ္ ( ၃ ) ႏွစ္ထဲသို႔ ၀င္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းရင္းစစ္ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္၏ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ တစ္ရပ္ေပၚ အေျခခံသြားသည္။
မိမိသည္ ေအာ္ဟစ္ဆူပူေသာင္းက်န္း မိသူမဟုတ္။
မိမိသည္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းဖို႔ ေနေနသာသာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို မိမိပခံုးထက္ထိပင္ မ မခဲ့။
ရွိေစေတာ့...ကိုယ့္ကံႏွင့္ကို ကမၻာေျမၾကီး ေပၚရွိ ျမန္မာျပည္ၾကီး ထဲသို႔ေရာက္လာခဲ့ျပီးကိုး။့
သို႔ေသာ္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ အမိျမန္မာျပည္။
ေက်းဇူးၾကီးလွပါသည္ ( အဘ ) ဘဘဦးသုခ။
မိမိ၏ ပိရိတ္သတ္၊ မိမိ၏ ေက်းဇူးရွင္မ်ား၊ မိမိႏွင့္ ပါ၀င္ပက္သက္ခဲ့ ဖူးေသာ ခင္ပြန္းၾကီး ( ၁၀ ) ပါး။
မိမိထက္နိမ့္က်သူမ်ား၊ မိမိထက္ျမင့္မားသူမ်ား၊ မိမိႏွင့္ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတူသူမ်ား၊ မိမိႏွင့္ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာမတူသူမ်ား၊ မိမိေလးစား သည့္မိတ္ေဆြမ်ား၊ မိမိရြံရွာခဲ့ေသာ ရန္သူမ်ားႏွင့္ အမိျမန္မာ ျပည္သူ ျပည္သား မ်ားအျပင္ နိုင္ငံရပ္ျခားမွမိမိတို႕ ျမန္မာျပည္အတြင္း တြင္ဘ၀ေျပာင္းသြားေသာသူမ်ား...အားလံုး ..အားလံုး...ျငိမ္းခ်မ္း လွပအဆင္ေျပမႈရွိေအာင္ အခမဲ့ အသုဘ ၀န္ေဆာင္မႈျဖစ္ေသာ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္) တည္းဟူေသာ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ေပၚေပါက္လာေအာင္ စတင္ဖြဲ႔စည္း မ်ိဳးေစ့ခ် ေပးခဲ့ေသာ ဘဘ ဦးသုခ၏ေက်းဇူးနွင့္ တရားသေဘာ (အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ)ကို လြယ္ကူစြာရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ အမိျမန္မာျပည္၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
“ေသေသာသူသည္ သုႆန္သုိ႔ သက္သက္သာသာသြားသင့္သည္။ ” ...... မဟုတ္ပါလား။
သုိ႔ေသာ္
အမ်ားအက်ိဳး ရြက္သယ္ပိုးက
ခနိုးခနဲ႔ ဆိုကဲ့ရဲ့လည္း
မငဲ့မေစာင္း ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို
စိတ္ေကာင္းနွင့္ယွဥ္ ေရွ့ရႈနွင္ေလာ့....။
ဟူေသာ ေရႊဟသၤာဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဆံုးမၾသ၀ါဒ အတုိင္းပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဘဘ(ဦးသုခ)၏ ေဖးမျမွင့္တင္မႈစြမ္းအားနွင့္အတူ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)တြင္ ေငြအား၊ လူအား၊ဥာဏ္အားနွင့္ ကိုယ့္ထမင္းကုိယ္စား ကိုယ့္စားရိတ္နွင့္ကိုယ္သြား၍ ျပည္႔သူ႔အက်ိဳး ထမ္းေဆာင္ မႈျပဳကတည္းက...မိမိနွင့္ ရုပ္ရွင္မရိုက္ခ်င္ေသာ ကုမၸဏီမ်ား၊ ဒါရိုက္တာမ်ား၊ မင္းသမီးမ်ား ထူးဆန္း အံ့ၾသဖြယ္ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ျပည္သူေကၽြးေသာထမင္းကိုစားျပီး ျပည္သူ႔အေရးကိစၥကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ မိမိအား ရြံရွာသူ၊ မဂၤလာ မရွိသူ၊ လာဘ္ပိတ္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္အက်င္ခံခဲ့ရပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ (၂) နွစ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ကာလမွစ၍ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မိမိ၏ အခ်ိဳ႔ေသာ အနုပညာ ေလာကသားမ်ားသည္ မိမိအား တစိမ္းတစ္ေယာက္၊ မျမင္ဖူးေသာသူတစ္ေယာက္၊ အႏၱရာယ္ရွိသူ တစ္ေယာက္၊ အဖက္မတန္ေသာသူတစ္ေယာက္၊ရြံရွာဖြယ္ ေၾကာက္ရြံ႔ဖြယ္ တစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သြားျပန္ ပါျပီ။ ယခင္က ညီအစ္ကိုေမာင္နွမသဖြယ္ ဆက္ဆံကူညီေဖးမခဲ့ေသာသူမ်ားပင္ လမ္းေတြ႔လွ်င္ မေခၚရဲ၊ မေခၚခ်င္၊ မေျပာရဲ၊ မေျပာခ်င္၊ မျမင္ခ်င္ဟန္ ေဆာင္သြားၾကသည္။ တယ္လီဖုန္းေလးပင္ဆက္၍ စကား ေျပာေဖာ္မရွိေတာ့။
ေတာ္လိုက္သည္႔ ......အနုပညာရွင္
္
ေျပာင္ေျမာက္လိုက္သည္႔.......... အနုပညာရွင္
ထူးခၽြန္လိုက္သည္႔ ........ အႏုပညာရွင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
အရင္းစစ္ေသာ္..ဖန္တီးရွင္၊ တန္ခိုးရွင္၊ ကံဇာတ္ဆရာၾကီး၏ တန္ခိုးအာဏာ အစြမ္းထက္မႈေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ပီတိျဖစ္လိုက္ရသည္ျဖစ္ျခင္း....။
ရင္ခုန္လိုက္ရသည္ျဖစ္ျခင္း....။
ေပ်ာ္လိုက္ၾကသည္ျဖစ္ျခင္း....။
ယခင္နွင့္ယခု မတူေတာ့...။
ယခင္ အနုပညာေလာကမွာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားက.......... အတၱဟိတ။
ယခု လူမႈေရးေလာကမွာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားက.............ပရဟိတ။
ယခင္နွင့္ယခု ကြာျခားလွသည္.....။ မိမိ၏ ရင္ထဲ၊ နွလံုးသားထဲ၊ ဦးေနွာက္ထဲ ယခုေပၚေပါက္လာသည္႔ ပီတိ၊
ရင္ခုန္မႈအေပ်ာ္တုိ႔သည္ မိုးနဲ႔ေျမျဖစ္ခဲ့ပါျပီ ဘဘဦးသုခေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ ဆံုးမခဲ့ဖူးပါသည္။
ေမာင္ေက်ာ္သူ.....မင္းအီတလီ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုသိလား? (မသိပါ)
.....မင္းျပင္သစ္သမၼတကိုသိလား? (မသိပါ)
......မင္းခ်ာလီခ်က္ပလင္ကိုသိလား? (သိတာေပါ့)
ေအး.....အဲ့ဒါပဲကြ..အနုပညာသည္ဆိုတာ လူတုိင္းသိတယ္။ စစ္မွန္တဲ့အနုပညာသည္ဆိုတာ လူတိုင္းေလးစားတယ္။
ဒါေၾကာင့္....အနုပညာသည္လုပ္တဲ့....အကိ်ဳးျပဳလုပ္ငန္းဆိုတာ..."ေအာင္ျမင္ရမယ္" တဲ့။
ဘဘဦးသုခစကားသည္............
မိမိအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဒါေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မိမိသည္....အသက္မရွိသူတို႔နွင့္သာ ပတ္သက္သြားေတာ့သည္။
မိမိသည္.....လူတုိင္းမသြားခ်င္ေသာ သခၤ်ဳိင္းသုႆန္သုိ႔ အျမဲသြားေနသည္။
မိမိသည္.....လူေတြေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မႈကို သိလာသည္။
မိမိသည္.....လူေတြမသိေသာအရာမ်ားကို ျမင္လာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္- မိမိ၏ အနုပညာနွလံုးသားကို ျငိမ္းခ်မ္းမႈအတြက္ စေတးပစ္လုိက္ေတာ့သည္။
ဤတြင္....ေက်းဇူးရွင္ဘဘ (ဦးသုခ) ကမၻာေျမျပင္မွမထြက္ခြါခင္ မိမိအား ေျပာၾကားခဲ့သည္႔ ေနာက္ဆံုးစကားရပ္ကို ၾကားေယာင္မိပါသည္...။
“ေမာင္ေက်ာ္သူ...မင္းနဲ႔ဘဘက အက်ိဳးေပးတယ္...ကက္ကင္း” တဲ့
ဟုတ္ေပသားပဲ....
သုခ ၊ ေက်ာ္သူ ။
(ေသာၾကာ+တနၤလာ) ၊ (တနလၤာ+ေသာၾကာ)
ေက်ာ္သူ ၊ သုခ ။
(တနလၤာ+ေသာၾကာ) ၊ (ေသာၾကာ+တနၤလာ)။
ထိုအခါ...မိမိ၏ဦးေနွာက္ထဲ ဖ်တ္ခနဲေပၚလာ၍ ဆတ္ခနဲျပန္ေျပာမိသည္။
“ ဟာ..ဘဘ...ဒါဆို က်ေနာ္က သခၤ်ဳိင္းနဲ႔လည္း အက်ိဳးေပးတာေပ့ါ...”
“ေက်ာ္သူ၊ သခၤ်ဳိင္း။ သခၤ်ဳိင္း၊ေက်ာ္သူ ေလ”...။
“ မွန္လိုက္ေလ...... ဟုတ္လုိက္ေလ....ေမာင္ေက်ာ္သူရယ္တဲ့..” တဲ့
ဟုတ္ပါတယ္.... ေမာင္ေမာင္(ေက်ာ္၀င္း) ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္ ကမၻာေျမျပင္ကိုေရာက္လာျပီး “ေက်ာ္သူ” ဟူေသာ အမည္နာမနွင့္ ဘ၀ဘ၀ေတြကို ျဖတ္သန္းေက်ာ္ျဖတ္တဲ့ အခ်ိန္မွစျပီး ေပးဆပ္ လုိက္ရတဲ့ ေပးဆပ္မႈေတြ....“ကက္ကင္း”ကိုက္ျပီး သခၤ်ဳိင္းေျမနွင့္ အက်ိဳးေပးခဲ့ရသည္မွာ ယေန႔တုိင္....။
မိမိပီတိျဖစ္လိုက္ရသည္............ျဖစ္ျခင္း။
မိမိရင္ခုန္လို္က္ရသည္..............ျဖစ္ျခင္း။
မိမိေပ်ာ္လုိက္ရသည္................ျဖစ္ျခင္း။
သုိ႔ေသာ္...အားလံုး..အားလံုး..အလံုးစံုတို႔သည္...အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ။
တရားသိသလိုလို..တရားရွိသလိုလိုနဲ႔
၀င္ေလထြက္ေလရပ္ျပီး
ငါ့ေနာက္မလုိက္ခဲ့နဲ႔။
ေက်ာ္သူ။
No comments:
Post a Comment